Voorzichtige start, heropbouwen en groeien, zonder overheidssteun maar op eigen kracht en met de hulp van wie gelooft in (internationale) solidariteit
In het vorig financieel verslag (zie Vogel van Papier maart 2021) schreef ik dat we in 2021 “met minder geld evenveel en zelfs meer en beter werk” wilden verrichten, dit naar aanleiding van onze beslissing om geen cofinanciering van het Ministerie van Sociaal Welzijn te aanvaarden, zolang deze instantie ons in een verstikkend administratief en bureaucratisch harnas bleef duwen.
Nu mag ik schrijven dat het gelukt is, al is het met een dubbel gevoel: Trots omdat we op eigen kracht en met de hulp van mensen en instanties die echt geloven in (internationale) solidariteit veel en goed werk konden verrichten. Maar ook triest en boos omdat de grote afwezige in dit verslag opnieuw de ecuadoraanse overheid is.
In de samenvatting kan je zien dat we in 2021 meer uitgaven dan er begroot was. Dat lijkt op het eerste zicht zeker raar, in een jaar van zware economische crisis door de pandemie en zonder de subsidie van het Ministerie van Sociaal Welzijn.
Afzien van die subsidie was een gewaagde beslissing die we in het begin van vorig jaar namen. Die beslissing bleek naderhand terecht. De instanties die vorig jaar wel een overeenkomst ondertekende, wachten nu nog steeds op de uitbetaling van de subsidies van het eerste trimester van 2021. Uitbetalingen worden in naam van Covid almaar uitgesteld. De administratieve papierberg waarmee uitgaven verantwoord moeten worden, werd er helemaal niet kleiner op en verschillende uitgaven worden achteraf dan toch niet erkend voor de subsidie, zodat organisaties zichzelf de das om deden en in de schulden terecht kwamen.
Nochtans zou deze subsidie zo welkom zijn. De Tapori-werknemers zouden hiermee weer voltijds aan het werk kunnen. Kinderen en jongeren zouden meer therapie en opvang krijgen. En hun ouders zouden zelf ook meer kunnen werken. Maar zo lang de voorwaarden die het Ministerie ons oplegt niet veranderen, blijven we het been stijf houden. Zo blijven we een steen in de schoen van de Ministeriemensen, want we blijven openlijk deze situatie aanklagen… in de hoop dat het ooit beter wordt.
Tegelijkertijd heeft deze trieste realiteit ook enkele positieve gevolgen: Nood dwingt en stimuleert de creativiteit. Veel mensen hadden onze hulp nodig, want de openbare gezondheidsdiensten sloten hun deuren voor alles wat niet-covid was. Zo was er heel veel werk, niet in het minst voor de psychologen want als nooit tevoren zien we veel depressie en angststoornissen, vooral bij jongeren en bij bejaarden. Maar geld om hun bijdrage voor onze dienstverlening te betalen hadden de meeste mensen niet. En toch bedroeg de autofinanciering in Tapori vorig jaar ruim 22.000 usd meer dan voorzien. Hoe kan dat nu, denken jullie nu zeker.
Cristina, onze voorzitster en handelsingenieur van opleiding, werkte hard aan enkele oplossingen: Wie niet kan betalen, kan wel helpen om de producten die in het kruidenierswinkeltje voorhanden zijn of die in de keuken en het jongerenatelier gemaakt worden aan de man te brengen of zelf te consumeren. Iedereen heeft immers eten en basis-onderhoudsproducten nodig. Zo werd de kostprijs van één therapie bij de psycholoog, 8 usd waard, gelijk aan het verkopen van 20 zakjes beschuitjes die door de jongeren samen met Monica in de keuken gemaakt worden, of gelijk aan drie uren meehelpen in de keuken om maaltijden die op vrijdag aan huis geleverd worden klaar te maken.
Het kruidenierswinkeltje kan op zich niet concurreren tegen de prijzen van de supermarkt die alles in het groot inkoopt en daarvoor minder moet betalen. Maar tijdens de pandemie kregen we nu en dan schenkingen van rijst, fruit en groenten, suiker, havermout, melk, kip, eieren… die niet verkocht geraakten. En daarmee maakten we combo’s en voegden er eventueel een product uit het kruidenierswinkeltje aan toe. Die combo’s waren zo heel goedkoop maar ook aantrekkelijk voor iedereen en bleef er ook iets over voor de werking van Tapori. Zo kon je voor 1 usd een brood, een kool en een liter yoghurt kopen, of voor 3 usd een brood, maïs, tomaten en boomtomaten, een meloen, bananen, citroenen en appelsienen.
Ook de bijdrage uit België was vorig jaar groter dan voorzien. Dat komt voor een groot deel door de extra ondersteuning die we kregen vanwege enkele organisaties om in het kader van klein ondernemerschap micro-kredieten te verlenen aan families, voornamelijk families met een kind met een beperking die we al langer kenden. Met dat krediet konden mensen weer iets opbouwen, wat geld verdienen en hierdoor ook hun bijdrage in Tapori beter betalen. Jullie herinneren je hierover zeker de verhalen en de foto’s van de kippen en de varkentjes, en van de saladekwekerij en de Tapori-markt uit de vorige nieuwsbrieven. En we konden het voorbije jaar ook weer rekenen op de steun van zoveel mensen, in het stille weg of met een actie of project. Daar zijn we keer voor keer zo dankbaar voor!
Op die manier droegen we het voorbije jaar ook een steentje bij tot groei van de Ecuadoraanse economie, al zal dat in de officiële cijfers niet direct zichtbaar zijn, want het gaat vooral over informele economie. Meer dan de helft van de ecuadoraanse bevolking is nu werkzaam in de informele sector. Niet gezond en niet goed voor de staatskas, … maar er was geen andere keuze want van overheidswege bleef alle steun achterwege en een inefficiënte staatskas spijzen in tijden van nood is voor veel mensen helemaal geen prioriteit of teken van burgerzin.
Ook dit jaar willen we weer goed werken, en we hopen dat iedereen van het Taporiteam tegen het einde van dit jaar weer evenveel of misschien nog meer werkuren heeft dan voor de pandemie. En met de woorden van Cristina wil ik alle mensen die in ons werk geloven heel hartelijk bedanken:
“Gracias por la confianza depositada en todos quienes hacemos FUNDACION TAPORI PALADINES DE LA FELICIDAD! Un abrazo fraterno”
Dankbare groeten.
Inge
Wie de het verslag en begroting van Tapori wat meer in detail wil leren kennen, kan die cijfers HIER vinden.
Je hebt wel een paswoord nodig. De abonnees op de mail met de Vogel Van Papier nieuwsbrief of de papieren versie per post, kunnen het paswoord in de nieuwsbrief vinden. Anders kan je het paswoord krijgen op eenvoudig verzoek aan inge.debrouwere@gmail.com.
Vragen, bedenkingen en suggesties zijn ook bij Inge welkom