Gedurende meer dan vier weken waren wij als vrijwilligers te gast op Tapori. “Wij”, dat zijn Annie Vancraeynest en ikzelf Nadine Verheuen. Annie gaf een cursus kantklossen aan 7 geïnteresseerden (vier jonge en drie iets minder jonge dames) en in de voormiddag was zij actief bij de ‘mapaches’ of de oudere kinderen. Ikzelf was in de voormiddag actief bij de ‘monitos’ of de kleintjes. En in de namiddag werkte ik aan een persoonlijk foto communicatieboek voor in totaal 5 kindjes die moeilijk kunnen praten. Dat was een aanzet voor een ruimer communicatieproject dat volgend jaar zal doorgaan op Tapori. Dit om heel in het kort te schetsen wat wij tijdens onze tijd in het mooie Ecuador en in het fantastische Tapori gedaan hebben, heel erg in het kort want we zouden uren lang kunnen vertellen over ons wedervaren en over hoe vriendelijk we hier ontvangen zijn en over hoe onvergetelijk onze tijd hier was…
Tijdens één van onze gesprekken opperde Inge dat we iets zouden kunnen schrijven over verschillen tussen Ecuador en België en aldus begonnen we ideetjes te verzamelen. De volgende specifieke observaties zijn hiervan de neerslag:
In Quito kookt het water op 85°. Dat komt door de hoogte en door de zwaartekracht. Een wetenschappelijke uitleg zal ik hier niet geven, daarvoor dient Wikipedia. Maar een weetje is wel dat op de verpakkingen om bvb spaghetti te koken twee kooktijden aangegeven worden, namelijk 1 voor de kust en 1 voor in het gebergte; dit hebben we niet persoonlijk gecheckt maar bij navraag konden onze gastheren dit bevestigen. Wat dit betekent voor de kooktijd van een zacht of een hard gekookt eitje hebben we ook niet uitgetest!
Ecuadoranen vieren Nieuwjaar in een gele onderbroek! want dit zou geluk verzekeren voor een gans jaar. En de mannen verkleden zich dan als ‘weduwen’ omdat ze zich op die manier meer vrijheden zouden kunnen veroorloven?! Wat we ons hierbij moeten voorstellen is mij niet geheel duidelijk, het lijkt mij ook niet erg ‘woke’ of vrouwvriendelijk, nietwaar.
In Tapori viel ons op dat Vivi, die in het kantoor werkt altijd vrij warm gekleed ging, met een warme trui of een wollen poncho over haar schouders… Bij navraag blijkt dat vrouwen die borstvoeding geven op die manier hun melk ‘warm’ houden en zo hun baby meer dan voldoende voorzien van overvloedig veel warme melk!
In Ecuador hebben ze enorm hoge verkeersdrempels, op de meest onverwachte plaatsen, soms aangekondigd door een onopvallend verkeersbord langs de kant van de weg. Ze noemen dat hier “rompe-velocidades”, snelheidsbrekers… Maar de Ecuadoranen noemen ze ook “rompe-muertos”, en het wordt nog mooier: Het zijn ook “chapas acostados” of nog beter “chapas muertos”… En raad eens wat “chapas” zijn? Het zijn de “flikken”! Deze termen zijn effectief wijd verbreid. Iedereen kent ze en weet ook dat je die “chapas” best vermijdt…
De afwas wordt hier niet in een teiltje of in een afwasbak gedaan… Neen, de Ecuadoranen doen de afwas onder een lopende kraan! Ook afdrogen kennen ze niet, net zoals ze geen keukenhanddoeken hebben… De afwas wordt netjes en kunstig opgestapeld en aldus te drogen gelegd… Warm water is niet echt een must, het kan perfect met koud water… Voor moeilijker afwas wordt wel een sponsje annex afwasproduct voorzien!
Op straat zeggen de Ecuadoranen altijd goeiendag tegen elkaar, ook tegen vreemden en buitenlanders. Dat klinkt als volgt: Buenos dias, buenas tardes, buenas noches… of ook gewoon buenas (als afkorting). Aldus kunnen we besluiten dat de Ecuadorianen een uiterst vriendelijk volk zijn! (Nvdr: De aandachtige lezers zullen zeker opmerken dat je niet alleen een “goeiedag” krijgt… maar ineens veel “goeiedagen”!)
De Ecuadoranen gebruiken ongelooflijk veel verkleinwoordjes! Mijn favoriete woordje is “ahorita”. Het wordt heel veel gebruikt en klinkt als “aorita” of “aurita”. Ik deed er toch een tijdje over vooraleer de betekenis van dit tussenvoegsel begreep, want het is het verkleinwoord van “ahora” wat “nu” betekent. Vrij vertaald is het dan een beetje gelijk aan “un ratito”: een momentje of eventjes. En er is ook “aguita” of een watertje, er is een fotito of een fotootje, er zijn mamita en papito, chiquitita, momentito, perrito enz… Vooral ook bij de voornamen worden koosnaampjes gebruikt: Marcelito en Juanito en voor de dames Karlita, Cristinita, Monsita (van Monserrat), Carmita, Sheilita en ga zo verder met Anita en Nadinita…
Nog eentje over het verkeer : in Ecuador stopt men niet voor een voetganger, ook niet op het zebrapad… Oversteken is een kwestie van goed opletten. Er is ook geen apart rood/groen licht voor voetgangers. Je moet kijken naar de verkeerslichten voor de auto’s! Bovendien zijn er hier momenteel stroomonderbrekingen van meerdere uren per dag… met als gevolg dat ook de verkeerslichten niet werken. Dit creëert een ongelooflijke chaos, op de drukke wegen, vooral in de spits, ik hoef er geen tekeningetje bij te maken…
Wat betreft deze stroomonderbrekingen (die verschillend zijn per district en per regio maar die ook verschillen van week tot week, een onmogelijke puzzel): De mensen zeggen hier : “Se va la luz” of “se fue la luz”. Ze zeggen dus niet dat de electriek uitvalt maar wel dat het licht weg is, want het licht is elektriek… Een redenering als een andere nietwaar.
En als elfde en laatste puntje: Als het regent ligt er een afgedankt kledingstuk op de grond om je voeten aan af te vegen… In het begin doet het een beetje raar om je voeten te vegen aan een boxershort of aan een t shirt… Maar alles went he…
Dit is een kleine greep uit onze ervaringen… Er zijn er duizenden meer en het vraagt een boek om alles te beschrijven… Dit boekje volgt nog in de komende maanden. Wij danken alle lieve mensen van Tapori waaronder eerst en vooral Inge en Saulo maar ook (ik hoop dat ik niemand vergeet) Ximena, Anita, Yesenia, Rocio, Wilson, Miguel, Patricio, Evelyn, Jasmin, alle lieve dames van de keuken, Carmita en Ivonne,… En niet te vergeten de cursisten en de kinderen, onze pupilos…
¡Que les vaya muy bien!
Nadine Verheuen, Pomasqui, 24 de noviembre 2024.
P.S. En over hoe de foto van ons boven dit artikel gemaakt werd, dat is een mooi raadseltje!